آئین مستان

بهار می رسد از راه آن زمانیکه

رسد از کعبه انا المهدی تو بر گوشم

سیاهی دلم از تو اگر چه دورم کرد

میان روضه ولی با تو زود می جوشم

بدون روضه ببین دست های سینه زنت

گرفته زانوی غم را میان آغوشم

هزار شکر که تا چند سال عیدم را

برای مادرت از ابتدا سیه پوشم

بقیع گریه کن روضه های مادر توست

کنار تربت زهرا نکن فراموشم

یا صاحب الزمان

کاش تا خیمه سبزت برسد فریادم

من از آن روز که در بند توام آزادم

عاشقم دست خودم نیست بگو تا چه کنم

دل به یک یوسف گم گشته زیبا دادم

باز من ماندم و پرونده امضا نشده

کاش با یک نظر لطف کنی دلشادم

شدم آن تیر که در چله ای از وسوسه هاست

شده ام صید و گناهان جهان صیادم

عافیت در دل من راه بصیرت بسته

شد هوس جای تو موعود من و میعادم

در دلم ذوق گناه و به لبم نام شماست

بنده ای بی صفت و هر چه که بادابادم

ترسم این چشم به دیدار تو عادت نکند

بسکه بر جلوه صد رنگ گنه معتادم

تشنه روی توام رفع عطش می خواهم

بازم یه بزم عاشقونه ی خدایی

بازم یه مجلس عزای كربلایی

بازم نوای العجل عزیز زهرا

بازم صدای صاحب الزمان كجایی

آقا جونم، آقا جونم، همین یه امشب بیا بیا

آقا جونم، آقا جونم، قسم به زینب بیا بیا

ببین كه عاشقت یه گوشه دل پریشون

نشسته چشم به راه تو با چشم گریون

به جون مادرت آقا دلم گرفته

می باره اشك چشمامون شبیه بارون

به بزم عزای گلای پرپر بیا

به خاك نشسته به روی معجر بیا

ای دادخواه عترت و قرآن بیابیا

ای زخم دین به تیغ تو درمان بیابیا

فقط منو شما نمیگیم بیابیا

از زخم هر شهید ندا میشود بلند

ای التیام زخم شهیدان بیابیا

تا چند شیعه ناله ی یابن الحسن زند

ای شیعه را پناه و نگهبان بیابیا

یابن الحسن، یابن الحسن

درمان درد عترت و قرآن ظهور توست

داروی زخم های فراوان بیابیا

این مردم قریب به پنجاه شب و روز از اول محرم، گفتم: اول محرم، انگار همین دیروز بود پیرهن مشكی به تن كردیم، دیدید چقدر زود گذشت، محرم و صفر میاد و میره، خوش به حال اونایی كه تو این دو ماه عزا یه كاری می كنند، یه عملی انجام میدهند دل امام زمان و بدست میارن، چقدر دنبال این بودی یه كاری كنی امام زمانت رو خوشحال كنی، امشب اومدی شام اربعین بگی یا بقیة الله، منم مثل شما، به تأسّی از شما، شما كه فرمودید: یا جدا،  فَلَئِنْ أَخَّرَتْنِى الدُّهُورُ ،  وَ عاقَنی عَنْ نَصْرِك َ الْمَقْدُورُ، همه ی شما با این فرازها آشنایید، اونایی كه زیارت ناحیه خوندند، منم مثل شما، شمایی كه فرمودی یا جدا اگه كربلا نبودم، اگه نبودم روز عاشورا یاری ات كنم، یا جدا ،  فَلاََ نْدُبَنَّك َصَباحاً وَ مَسآءً؛شب و روز برات گریه میكنم، امام زمان فرمود:  وَ لاََبْكِیَنَّ لَك َ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً، به جای اشك، نه اینكه اشك چشمم تمام بشه، به جای اشك خون گریه میكنم، آقا جان ماهم مثل شما، نه اینكه مثل شما، ما هم به تبعیت از امام زمانمون اومدیم زیر خیمه عزا، حالا كه نمیتونیم كربلا باشیم، حالا كه از قافله ی كربلایی ها جداشدیم و عقب موندیم، لااقل خودمون رو با گریه به شما برسونیم و نزدیك كنیم، آقاجان، امشب یه نظری به این چشمهای عاشق بینداز، آقای من، مولای من، یا صاحب الزمان:

درمان درد عترت و قرآن ظهور توست

داروی زخم های فراوان بیابیا

دوتا سئوال مقدمه ی روضه منه، ببینیم چطوری ناله میزنید، این سئوال رو از آقات میكنی، حرف دل شیعه، حرف دل سوخته ی شیعه اینه:

تا كی میان مقتل خون دست و پا زند

جدت حسین با لب عطشان بیابیا

یه سئوال دیگه: امام زمان

تا كی

علماء، سادات، من و ببخشند، شام اربعین ِ اگه نبود، از این یه بیت میگذشتم، آقاجان، روز ، روز مصیبت عمه جان شما زینبه، امروز همه ی مردم یه روضه ی مشترك داشتند، امروز زن و مرد همه یه ذكر مشترك میگفتند، از اول صبح گفتی یا نه؟اگه نگفتی الان بگو، همه با هم یه روضه میخوندند، این روضه: امان از دل زینب، یا صاحب الزمان:

تاكی مهار ناقه ی زینب به دست شمر

با اشك چشم و موی پریشان بیابیا

السلام علیك یا اباصالح،المهدی،آجرك الله یا بقیة الله،قربون شال عزات برم آقاجان،قربون خون گریه كردنات برم آقاجان.

آقای خوب و مهربون

گل زمین و آسمون

چشاش شده كاسه ی خون

آخه محرم رسیده

خال سیاه رو گونشه

دل همه دیوونشه

شال عزا رو شونشه

آخه محرم رسیده

میخوای صداش بزنی؟آقام آقام آقام آقام

امیر عشق عالمین

چو فاطمه به شور شین

تو گریه هاش میگه حسین

آخه محرم رسیده

دلش به تاب و تبه

ز گریه ها لبالبه

به فكر عمه زینبه

آخه محرم رسیده

صدا صدای قافله است

یكی به فكر سلسله است

كمون به دست حرمله است

آخه محرم رسیده

می خوام برات بمیرم،حسین،حسین،حسین جان الهی برات بمیرم.

مسلم میگه:

بر باد داده ام همه ی آرزوی خویش

همه ی ناراحتیم برا اینه

آواره كرده ام حرمی را به سوی خویش

زانوش رو بغل گرفته بود،می گفت:

شرمندگی گرفته نفس را به سینه ام

مرثیه خوان كوچه ی تنگ مدینه ام

اینجا با یه مرد راه گرفتن این طور،همش میگم با فاطمه تو اون گوچه ی تنگ چیكار كردن،اینها رحم ندارن،مروت ندارن،مردونگی ندارن

وا مانده ام چگونه شبم را سحر كنم

ای دل بگو مراکه چه خاکی به سرکنم

 چون چاره نیست تکیه به دیوار می زنم

زانو بغل گرفته­ام و زار می­زنم

از هر درخت نخل در این شهرکینه خیز

‏هر ساقه نیزه ای شدو هر شاخه تیر تیز

 هر پاره آهن از هنر دست این دیار

یا نعل تازه­ای شده یا تیغ آبدار

‏شوری به پاست بر سر پیر و جوان شهر

صف بسته اند بر در آهنگران شهر

 اینجا تمام قافله را سنگ می زنند

حتما اسیر سلسله را سنگ می زنند

‏با پنجه­های زبر و خشن شانه می­کشند

زلف یتیم را در هر خانه می­کشند

‏می­ترسم ازگُلی که تنش خیزرانی است

ازکودکی که چهره او ارغوانی است

 اینجا سلام را ز سر بام می دهند

ناموس راکتک زده دشنام می دهند .

ای وای ای وای ای وای

میخوان بیعت بگیرن از ابی عبدالله؛ولید ملعون،مروان ملعون،ابی عبدالله رو دعوت كردن بیاید برا بیعت؛ابی عبدالله میدونه اینها چه خیال شومی در سر دارن،به جوونهای بنی هاشم فرمود من دارم میرم،شما هم با من بیایید،پشت این خونه باشید اگه دیدید خطر من و داره تهدید میكنه،صدای حسین بلند شد واردبشید ، مگر نه نیایید،ابی عبدالله وارد خونه شد،مروان ملعون رو كرد به ولید،گفت:اگه دست از حسین برداری،دیگه نمیتونی حسین رو پیدا كنی،همین جا كار و تموم كن،آقا بلند شد پیراهن این ملعون رو گرفت،گفت: زنا زاده تو میخوای من و بكشی،تا صدای حسین علیه السلام بلند شد،مسلم،با شمشیر كشیده،دوید داخل،اباالفضل علیه السلام از یه طرف،علی اكبر از یه طرف،میدونی این منظره رو حسین كجا یادش اومد،اومد مقابل لشكر ایستاد،گفت:اَین مسلم؟كجایی مسلم؟تهدید میشدم،حمله كردی،ببین این  شمشیر برهنه ها؛دور حسین داره میچرخه،چرا جوابم رو نمیدی،مگه نمیبینی من غریبم،حسین رو میخوان بكشن،.....حسین....

سلام آقا، فدای تو

غصه من غم های تو

درد و بلات برای من

درد سرهام برای تو

سلام آقا فدای تو

باز دلمو آتیش زدی

گفتی یک روز جمعه میای

این جمعه هم نیومدی

شما کجا و من کجا

تو خوب خوب من بد بد

آخه چقدر مهربونی

راه دادی و بده اومد

من اومدم با اشک و آه

خسته ام و مونده تو راه

می‌خوام که رو سفید بشم

شبیه اون غلام سیاه

زنده باشم برای تو

بنده ی زر خرید بشم

کشته بشم به پای تو

کاشکی بشه شهید بشم

سلام آقا مجلس ما

این شب های آخریشه

امشب رو یه با بیا

دهه داره تموم میشه

دیدن تو آرزمومه

منم به آرزوم میام

مگه خودت نگفتی که

تو روضه ی عموم میام

آقا بیا به روضه مون

ما گریه کن تو نوحه خون

بیا منو آتیش بزن

خودت یه با روضه بخون

تن یکی تو خاک خون

بی رمق تو علقمه

پا می کشه روی زمین

سرش رو پای فاطمه

میگه مادر خوش اومدی

سرم فدای قدمت

یه وقتی اومدی که من

نمی تونم ببینمت

یه وقتی که آب

نمونده بین مشک من

پیش پاهات جاری شده

چشمه خون تو اشک من

می خوام ادب کنم پاشم

تا که آقام نیومده

چادرتون خاکی شده

برای من خیلی بده

یه بوی خاک دار میاد

فرق میکنه با علقمه

چادرتون خاکی شده

تو کوچه ها یا علقمه

کاشکی دستام می تونست

سرت رو زانوم بزاره

کاشکی دستم می تونست

تیر از چشمت دراره